De val van de Berlijnse muur / La caida del muro de Berlin

Na het lezen van de blog van een andere evs-ster bedacht ik mij wijselijk dat het tijd werd om wat meer informatie te geven over wat ik hier in godsnaam elke dag uitsteek op kantoor. Aangezien het precies twintig jaar en één dag geleden is sinds de val van de muur van Berlijn, en aangezien we wel degelijk in een bureau werken dat informatie geeft over Europa en tenslotte aangezien ik blijkelijk ook de enige ben die hier een degelijk woordje Engels klapt, heeft met mij gevraagd om in het thema van de muur een presentatie voor te bereiden. Die presentatie zou ik dan met mijn Poolse collega in verschillende klassen gaan geven. Wat het Engels betreft, heeft Sandrine (mijn baas en coordinatrice) mij vriendelijk gevraagd om een ellenlange in zwart wit gekleurde film over de bouw en de val van de Berlijnse muur te vertalen. Deze zouden we dan achteraf in de klas laten zien. Enthousiast als ik altijd ben, ging ik deze uitdaging graag aan! Niet evident bleek zo, aangezien het wel degelijk 50 minuten zijn en mijn Frans misschien toch niet zo perfect is als ik dacht dat het was (nee dat dacht ik dus niet).

De vertaling zelf heeft denk ik wel een volle twee weken gekost. Ik zeg twee weken, maar uiteraard tel ik daar de lange facebook pauzes en hotmail pauzes bij, en natuurlijk ook de echte lunchpauzes. Goed en wel, eens vertaald en achteraf ook verbeterd door mijn baas, moesten we natuurlijk een manier vinden om die vertaling ook effectief op de film te zetten. Anders waren al mijn tranen, zweet en bloed voor niets geweest. Computertechnisch als ik ben aangelegd, en anderen kunnen dat bevestigen, zocht ik eerst naar een programma om ondertitelingen te plaatsen. Plan A viel in het water, en ging ik dan maar over naar plan B…het opnemen van mijn stem over de originele Engelse stem! Amai, had ik dat even onderschat. Eerst een programma gedownload op het internet waar ik noch blazen of toeten van kende, dan elke paragraaf op een zo natuurlijk mogelijke wijze afgelezen. Uiteraard kwam de deadline (gisteren) steeds dichterbij, waardoor mijn manier van aflezen al lang niet meer zo natuurlijk was. Maar bon, aangezien ik maar moest riemen met de roeien die ik had (hoe lang ga ik deze humor volhouden?), vond ik dat de anderen maar tevree moesten zijn met het resultaat.

Ruim op voorhand kwamen we aan op de school, dit was een lagere school. Een Belg denkt dan, ahja we zijn hier goed vroeg zodat we alles op tijd kunnen installeren, het geluid kunnen testen, enzovoort zodat er zeker geen stress is en geen genante situaties moest de film niet lukken. Een Cors denkt dan, oh ik kom lekker vroeg aan zodat ik nog een praatje kan slaan met alle mama’s van alle kinderen. DUS JA, stress, en JA, de film werkte natuurlijk niet meteen, en JA de leerkracht kwam uiteindelijk vriendelijk zeggen ‘wij zijn klaar he’. JA jullie zijn, klaar, NEE ik heb de tijd niet gehad om het hier allemaal vlotjes te toveren. MAAR bon, er was beeld en er was geluid. Twee nadelen, het beeld was ontzettend saai voor kinderen van 10 jaar, en het geluid trok mooi gezegd op geen kl*. Na al mijn optimisme van de laatste weken, bleek het uiteindelijk toch niet zo evident om een film te dubben. De stem van de Engelsman klonk praktisch even luid als mijn eigen stem, terwijl bovendien de bas ook veel te hoog stond. Resultaat: een kakafonie van geluiden waar niemand meer dan tien minuten naar kon luisteren, en zeker geen onrustige tieners. Een laatste keer en dan zwijg ik erover, een geluid dat nog eventueel had kunnen worden gered moest ik de tijd ervoor hebben gehad om het rustig te bekijken en het geluid wat te mixen. Maar deze wereld bestaat enkel uit vredige en rustgevende gevoelens, alles is in harmonie en Charlotte is dan ook helemaal zen met de fauna en de flora van het bestaan.

Om de situatie te redden, ging Charlotte over naar plan C. Poolse kotgenote bleef (zoals gewoonlijk) een beetje wijselijk op de achtergrond. Ik daarentegen zette me voor alle 50 kinderen en begon de film van a tot z uit te leggen. Kinderen van 10 jaar zijn ontzettend nieuwschierig! Dat is een leuk gevoel, want dat zorgt altijd voor interessante vragen achteraf. En nee ik ben geen Duitse, maar ja, ik heb een grappig accent in het Frans, gaf ik als antwoord op één van de vragen. Nadat de kinderen ook effectief hadden begrepen wat er in Berlijn was gebeurd, waren ze ook effectief diep onder de indruk. Een meisje kwam achteraf op de speelplaats naar mij en zei in al haar schattigheid “ja mevrouw, de film was een beetje als een wiegje om bij in ’t slaap te vallen, maar dank u om ons zo veel bij te leren!” Dat maakte misschien al het werk van de voorbije weken in twee zinnen goed!! Achteraf aten we het vieruurtje, de mama’s van de kinderen hadden allemaal typische taarten en koekjes meegegeven. Wat een festijn! Het laatste uur vertelden we dan een verhaal over een Duitse familie wiens zoon had proberen te vluchten. Pure fictie, maar de kinderen waren ook nu weer onder de indruk. Natalia vertelde over een tunnel dat ze hadden gegraven om naar de andere kant te vluchten. Best interessant!

De volgende presentatie is donderdag en vrijdag, maar dan voor kinderen vanaf zestien jaar. En ok, dat geraak ik er niet meer mee weg, niet met een film waarvan het geluid op niet veel trek, en nog minder met een verhaaltje vanuit het perspectief van een kind. Ander plan is dus een powerpoint met kei harde feiten over de Berlijnse muur, over het aantal vluchtpogingen en het aantal doden. Dat moet wel verteerbaar zijn?

———————————————————————————————

Después de haber leido el blog de otra voluntaria, me di cuenta que deberia dar un poco mas de explicacion sobre lo que hago aqui cada dia en la oficina. Puesto que hace exactamente veinte años y un dia que se cayo el muro de Berlin, puesto que es un hecho que trabajo en una oficina que da informacion sobre Europa, y finalmente puesto que soy la unica que habla mas o menos inglés, me preguntaron de preparar una presentacion sobre el tema del muro. Con mi compañera de trabajo/piso daré esa presentacion entonces a diferentes alumnos. En cuanto al inglés, mi jefa me dio la tarea de traducir una pelicula (largisima y en blanco y negro) del inglés al francés. Claro que siempro digo si, cuando me preguntan estos tipos de cosas. Pero resulto bastante dificil, y resulto que mi francés al final no es tan perfecto que me lo imaginé.

Me tomo dos semanas enteras para traducir todo eso. Digo, dos semanas, pero obviamente las largas pausas en facebook y hotmail incluidas, y obviamente las pausas reales del medio dia. Una vez traducida y corregida para mi jefa, tenia que encontrar una solucion para poner mi traduccion en la pelicula misma. Si no, todo mi esfuerzo hubiera sido en vano. Ya que soy un as en ordenadores, empezé a buscar un programa para poner los sutitulos en los imagenes. Este plan A fallecio, entonces tenia que pasar al plan B… grabar mi voz para reemplazar la voz original. Dios mio, que trabajo! Bajé un programa del internet para grabar mi voz, un programa que no conoci para nada. Después intenté de leer el texto de una manera natural, lo que es bastante imposible porque la voz original va muy rapido. Pero bueno, ya que no podia hacer mas que eso, pensé que la gente no tenia otra opcion que estar contenta con el resultado.

Llegamos bien temprano en la escuela, era una escuela primaria. Una Belga piensa entonces, ah qué bien, tenemos todo el tiempo para instalar todo, para verificar si el sonido funciona, para que no haya estrés ni una situacion incomoda si no funcionara la peli. Un Corso piensa entonces, ah qué bien, asi tengo todo el tiempo para hablar con todas las mamas de todos los niños. Entonces SI habia estrés, SI la pelicula no funciono directamente e SI el profesor nos acerco para decirnos amablemente « nosotros estamos todos listos he ». et SI vosotros estais listos, y NO, no tuve el tiempo para hacer mi magia. Pero bueno, habia sonido y habia imagen. Primeramente los imagenes eran demasadio aburridos para niños de diez años, y luego el sonido no era de la mejor calidad, para no decir que era malisimo. Después de todo mi optimismo de las ultimas semanas, me di cuenta que al fin de cuentas doblar una pelicula no es tan evidente. La voz original estaba casi a la misma altura que mi propia voz, y el bajo sobrepaso también. Una ultima vez, podia haber evitado todo eso si simplemente hubiera tenido un poco mas tiempo antes. Pero este mundo solamente consiste de emociones pacificas y tranquilas, y todo esta en armonia. Y Charlotte esta completamente zen con la fauna y la flora de la existencia.

Para salvar la situacion, Charlotte paso al plan C. Me puse en frente de todos los cincuenta alumnos y empecé a explicar toda la peli de A a Z. Niños de diez años son extremamente curiosos! Me preguntaron mil cosas y estaban muy interesados. Una de mis respuestas era, NO, no soy alemana, y SI tengo un acento divertido en francés. Al final todos entendieron lo que paso realmente en Berlin. Al final una chica me acerco para decir: « si señora, la pelicula era un poco como una cuna, pero gracias para enseñarnos tantas cosas! » Oh, eso compenso todo el trabajo de las dos semanas! Al final comimos unos pasteles preparados para las mamas de los niños. Terminamos con una historia ficticia sobre una familia alemana cuya hijo queria escaparse perforando un tunel, la contribucion de Natalia. Muy interesante!

Y jueves y domingo tengo alumnos que tienen 16 años, entonces tendré que arreglar el sonido de la pelicula otra vez y dar una presentacion powerpoint con los hechos desnudos de Berlin: los muertos, las crueldades, etc. Eso tiene que interesarles, no?