Bezoek Anouk!

Zo zo, heel wat bezoek achter de rug nu! Vriendin Anouk uit Gent is mij twee weken geleden zo’n vijf dagen komen bezoeken. Samen hebben we super leuk dingen gedaan! Vooral hier rond Ajaccio natuurlijk want we hadden geen auto om ons op het eiland te verplaatsen. Aangezien ons Anouk nogal een sportieveke is, moest ik mijn programma vol sport, spel en feestjes steken!

Eerste dag moest ik nog werken in de namiddag, dus heb ik Anouk wijselijk aangeraden om goed van de zon te gaan genieten op het strand hier in het stadscentrum. S’avonds heb ik haar voorgesteld aan de vriendinnen hier! Toch niet te laat gaan slapen, aangezien ze vroeg had moeten opstaan om hier te geraken.

Tweede dag zijn we dan ook met de fiets helemaal naar de îles de sanguinaires gefietst (een uur fiesten ofzoiets?), en daarna hebben we een wandeling achter de baai gedaan tot aan capo di feno (twee uur wandelen ofzo?). Het weer was niet geweldig, maar dat was eigenlijk goed, anders is er te veel risico op zweten en uitdrogen tijdens de wandeling 🙂 S’avonds dan ook een feestje gaan bouwen in een salsabar! Jezus, ik kan echt geen salsa meer dansen!

De derde dag was een beetje gefaald, aangezien we gingen paardrijden en het bleek dat dit paardrijden eignelijk afgelast was. Spijtig, vooral voor de moeite omdat we helemaal naar daar waar gegaan. Dan maar wat gaan winkelen en wat napoleon cultuur gaan ondergaan. S’avonds een feestje gaan bouwen in zing, één van de weinige cafés in ajaccio waar ook effectief word gedanst!

Zaterdag zijn we terug de sportieve toer opgegaan en zijn we aan de chemin des crêtes begonnen, een wandeling die ik nu na al die keren ondertussen uit mijn broekzak ken! Zelfs Anouk vond hem vermoeiend! Waauw, twas ook wel heel warm onderweg. Op het einde zijn we dan op een heel mooi strand opgekomen waar twee andere engelse vriendinnen ons opwachtten. En uiteraard…ook s’avonds nog eens een feestje gebouwd, hoe kan het ook anders, maar deze keer niet te laat. Eens aangekomen rond drie uur s’nachts bleek dat ik mijn sleutel was vergeten. Ik zei tegen Anouk niet te panikeren, gewoon te blijven zitten, en ik zou terug naar het centrum fietsen om te sleutel aan kotgenote Natalia te vragen. Nog geen twee minuten vertrokken of Anouk belt mij om te zeggen dat er flikken zijn gestopt om haar te zeggen dat het toch wel echt geen doening was om om drie uur s’nachts als jong meisje met een rokje alleen op een drempel in een smalle straat te zitten. Anouk zei me dat ik direct moest komen en dat de flikken hadden gezegd dat als ik de sleutel niet vond, we de nacht dan maar in het commisariaat moesten doorbrengen!! Euh wat??? Daar had ik toch wel even geen zin in. Ik zeg tegen Anouk dat ik er binnen tien min zou aankomen en dat ze vooral niet met die flikken moest meegaan. Eens terug thuis aangekomen ziek ik arme anouk in een hoekje zitten met daarrond drie beren van flikken en drie andere kerels die in mijn zelfde gebouw woonden. HAHAHA, dat allemaal omdat mijn straat zogezegd onveilig zou zijn 🙂 Wat ze dus totaal niet is!!

Om de avond dan af te sluiten moesten we ons eerst nog bevrijden van een drie centimeter dikke kakkerlak!PFIEUW

Goed goed, zondag terug naar huis…bedankt voor alles Anouk!